Inleiding op de bijeenkomst van de geloofsgespreksgroep op 8 december 2022.

Wie ben ik?

Zij er momenten in het leven dat je jezelf afvraagt wie je eigenlijk bent, of geworden bent wie je wilde zijn en of dat ook goed genoeg  was.

Ik ben vijfenzeventig en keek laatst naar een foto toen ik vijfentwintig was. ik dacht toen: dat ben ik niet. Toen was ik mezelf niet. Ik maakte toen deel uit van duidelijke sociale verbanden: het gezin,  familie, kerkgenootschap en geboorteplaats. Toen bestonden er gemeenschappelijke waarden en normen en de taal waarin ik me herkenbaar kon uitdrukken. De sociale groeperingen waar ik deel van uitmaakte en verbanden waarvan mensen deel uitmaakten waren praktisch vóórgegeven.

Vandaag is voor velen, en dat geldt voor mij ook, het zicht op de eigen context en geschiedenis verdwenen.

Waar horen wij nog bij? Welke gemeenschap, bij welke religieuze traditie. Zijn er verhalen waar we bij horen, die ons omvatten, bijvoorbeeld gedichten, een ideaal, hoe klein of groot ook. Geloof ik/wij nog in een bezield sociaal verband. We koesterden bepaalde opvattingen die waren ingegeven door de toen heersende opinie. Ik sta soms verbaasd over wat ik vroeger in mijn leven beleefde, wat moest, (familieverbanden) en niet mocht – en vooral ook wat anderen moesten en niet mochten.

Wat geeft ons houvast in deze verwarde en harde samenleving? Hoe kan ik tegen die stroom van negatieve media informatie, complotdenkers mezelf blijven?  

Leid ik nog een zinvol leven of laat ik me ‘meesleuren’ door de waan van de dag? Hoe deed ik dat vroeger. Wat gaf mij toen houvast? Wat boeit me nu en wat kan ik ervan doorgeven aan hen die mij lief zijn, Aan mijn volwassen kinderen en kleinkinderen? Aan vrienden?

Is er een licht dat mij door het leven leidt, mij de weg wijst door het doolhof dat deze wereld in wezen is, mijn innerlijk licht voedt en houdt?

Kortom, ik hoop op een boeiende geloofsgroep avond op donderdag 8 december a.s.

Tot dan

Hans Fronczek